how sweet can u be??????
Σήμερα είχα μάθημα μεσημεράκι..... Καλοκαιράκι, ήλιος, το κυλικείο γεμάτο, τα λελουδάκια μοσχοβολούσαν και τα ζουζούνια.... ζουζούνιζαν!!!!
Σε κάποια φάση γυρνάει ο συμφοιτητής που καθόταν μπροστά μου και μου δείχνει το χέρι του-είχε πάνω μια πασχαλίτσα!!!
(χαμόγελο) "σου 'χουν χαρίσει ποτέ πασχαλίτσα?" και βαζει το χέρι του πάνω στο δικό μου για να "έρθει" η πασχαλίτσα!!!
(αστραπιαία πέρασαν από το μυαλό μου σκέψεις περί δικαωμάτων των ζουζουνιών και από που κι ως πού μου χαρίζει μια πασχαλίτσα? δικιά του είναι????-αποφάσισα όμως να μην γίνω "ξινή" και να μείνω στο πόσο γούτσου γούτσου ήταν αυτό που έκανε)..
Πέρασαν αρκετά δευτερόλεπτα ενασχόλησης με την πασχαλίτσα που είχε ακινητοποιηθεί στο χέρι του και δεν ερχόταν στο δικό μου (μέλι εχει ο άτοιμος?) αλλά τελικά υποχώρησε... ο καθηγητής εντωμεταξύ έπηζε να μας εξηγεί κάτι αλγορίθμους για να βρίσκουμε το βέλτιστο επίπεδο διαχωρισμού κάτι κλάσεων, που εγώ ούτως ή άλλως δεν καταλάβαινα, και αν δεν είχαμε συζήτηση περί καλοκαιριού και δυσκολίας συγκέντρωσης κατά το διάλειμα, δεν θα το γλιτώναμε το κράξιμο.... Τελικά μετά από λίγα λεπτά-και ενώ ο συμφοιτητής δεν κοιτούσε- άφησα την πασχαλίτσα να φύγει 1ον γιατί την παίδευα και την λυπήθηκα, 2ον γιατί με γαργαλούσε!!!!
Και φυσικά ΔΕΝ αφοσιώθηκα στο μάθημα αλλά προσπάθησα να σκεφτώ τα τρία πιο χαριτωμένα "δωράκια" που μου έχουν κάνει....
~~στο 1ο έτος, νομίζω οκτώβρης ήταν, κατά τη διάρκεια διάλεξης για την στροφορμή, ο Γ. , που τότε δεν ήξερα το όνομά του, ο οποίος καθόταν μπροστά μου, γύρισε και μου πήρε τον καφέ χωρίς να πει τίποτα!!!!!!! φυσικά τα πήρα στο κρανίο, αλλα δεν είπα κάτι, γιατί ως πορωμένη και αποφασισμένη να πάρω 10ρι στην πρόοδο που θα ακολουθούσε, δεν ήθελα να χάσω καμία οξεία από αυτά που έλεγε η Πομώνη (καθηγήτρια στο φυσικό πατρών). Τελικά μόλις τελείωσε το μάθημα ξαναγύρισε πίσω, μου έδωσε το ποτηράκι, και έφυγε...
λεπτομέρειa: το ποτηράκι ήταν γεμάτο απίστευτα σχέδια τύπου κόμικ-μεγάλο ταλέντο ο Γ.
αυτό παραμένει μέχρι και σήμερα το αγαπημένο μου δωράκι (αν και δυστυχώς δεν το έχω κρατήσει :( )
~~στο 2ο έτος, είναι πάνω κάτω μάιος όπως και τώρα, παρακολουθούμε σχετικότητα και "έχομεν λαλήσει" όπως συνήθιζε να λεει η κολλητή μου.... Ξαφνικά η Ε. γυρίζει και μου δίνει ένα εισιτήριο το οποίο έχει κόψει σε μικρά κομματάκια... ξεκαρδίζομαι στα γέλια (όχι οτι μου φάνηκε αστείο...νευρικό ήταν...) και πάω να τα πετάξω μέσα στο ποτήρι του καφέ... Τότε η Ε. παίρνει ένα γελοίο-χαζό ύφος και μου λέει: "όχι φυσικάρα μου, θα το κρατήσεις μέχρι να σου το ξαναζητήσω... θα είναι απόδειξη της φιλίας μας αυτά τα χαρτάκια... Ξεκαρδίστηκα πάλι στα γέλια, άδειασα ένα σακουλάκι με χαρτομάντηλα και έβαλα τα χαρτάκια μέσα! το είχα πάνω στην κούτα-κολάζ, που είχα φτιάξει για να έχω ως ακουμπιστήρι καλυντικών στο δωμάτιό μου, μέχρι την μέρα που αδειάσαμε το σπίτι για να φύγω... ήταν το τελευταίο πράγμα που πέταξα... δεν ξέρω αν βούρκωσα επειδή είχε αδειάσει το σπίτι (βούρκωνα ανά 5 λεπτά εκείνες τις μέρες) ή επειδή ήξερα ότι δεν θα ξαναμπώ στο αμφιθέατρο με την Ε.... το είχε δει μια φορά και είχε ξεκαρδιστεί στα γέλια-δε μου τόχει ζητήσει ακόμα πίσω!
~~φέτος το καλοκαίρι ήμουν διακοπές στην κρήτη με τους γονείς μου... είχα πάει σε μια παραλία γεμάτη βότσαλα δίπλα στην παλιόχωρα... είχα ξαπλάρει στην πετσετούλα μου και διάβαζα -δε θυμάμαι τι...-. ξαφνικά ήρθε ο μιχάλης -ένα κουκλί με απίστευτα παιχνιδιάρικα μάτια- και άφησε μια πολύ όμορφη πέτρα πάνω στην πετσέτα μου. Τον κοίταξα και του χαμογέλασα- έφυγε... Μετά από λίγο ξαναήρθε και μου άφησε 2 πετρούλες... Επαναλήφθηκε το ίδιο σκηνικό μέ τις πετρούλες να αυξάνονται ανά μία κάθε φορά, μέχρι που τον βούτηξα και τον κάθισα στην πετσέτα μου :P (ο μιχάλης θα είναι τώρα 2,5 χρονών και ήταν το πιο γλυκό αγόρι που γνώρισα το καλοκαίρι-τις πετρούλες τις έχω κρατήσει!!!!-ντάξει όχι όλες...)
mpika to 2000 kai bghka septembrh tou 2005. mh mou peis....sunadelfos?
Posted by
bereniki |
5:20 μ.μ.