E html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Strict//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-strict.dtd"> cassi0pea: Δεκεμβρίου 2006

Σάββατο, Δεκεμβρίου 30, 2006

ο θείος αλβέρτος με έχει εντυπωσιάσει!!!!

όταν ήμουν παιδάκι είχα διάφορες χαζές αποριούλες για τον κόσμο. συνήθως δεν τις ρώταγα γιατί ένιωθα πως είναι χαζές. απλά έκανα υπομονή μέχρι να απαντηθούν κάποια στιγμή, αργότερα!
όταν πήγα λύκειο, άκουσα για μια σειρά βιβλίων που είχαν σαν ήρωα τον "θείο Αλβέρτο", δηλαδή τον Albert Einstein. είναι βιβλία γραμμένα για παιδάκια, με ιστοριούλες γραμμένες με αστείο και γεμάτο φαντασία τρόπο, έτσι ώστε να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των παιδιών για τη φυσική. δεν είχα όμως τότε χρόνο για να τα διαβάσω, αφού είχα πολύ διάβασμα για το σχολείο.
το άφησα λοιπόν κι αυτό για αργότερα!!! (έέέέτσι μαζεύονται τα απωθημένα! :P)
Στο πανεπιστήμιο η αλήθεια είναι ότι τεμπέλιασα πάάάαάρα πολύ!
ούτε βιβλία, ούτε μουσική...! μόνο παρακολούθηση, καφές, βόλτες, shopping και διάβασμα στην εξεταστική για να πάρουμε και το πτυχίο με καλό βαθμό... σιγά σιγά σταμάτησα να ασχολούμαι τόσο με τη φυσική, σταμάτησα να εμβαθύνω και απλά διάβαζα τόσο ώστε να περάσω το μάθημα! κοινώς βαρέθηκα και έχασα κάθε ενδιαφέρον. μπήκα σε έναν τρόπο σκέψης του τύπου: άντε να πάρω το πτυχίο, να κάνω κι ένα μάστερ και να βρω δουλειά!
όσο αφορά στα βιβλιαράκια του θείου.... ούτε λόγος! σιγά μην διάβαζα έξτρα φυσική! :P
θυμάμαι είχα πάρει μόνο ένα, το "ο θείος αλβέρτος και ο κόσμος των κβάντων", όταν είχα διάβασμα στην κβαντομηχανική και ήθελα να καταλάβω κάποιες βασικές έννοιες (Στο φυσικό σπάνια σου εξηγούν τα βασικά... σε λιώνουν στα μαθηματικά κι από κει και πέρα ψάξε μόνος σου να καταλάβεις τι τρέχει στην ουσία!)
ομολογώ πως το παραμυθάκι με βοήθησε αρκετά! το έιχα διαβάσει μαζί με την sista, ξαπλωμένες στην παραλία στο Ρίο... βασικά της το διάβαζα σα να διαβάζω παραμύθι σε παιδάκι... απίστευτο γέλιο! πολυ επιμορφωτικό πάντως!!!!
για να μην πολυλογώ... (τι είπα τώρα! :P), όταν φέτος ξεκίνησα να κάνω μάθημα στο παιδάκι, αποφάσισα να γίνω λίγο "καθηγήτρια" και να διαβάσω όλη τη σειρά του θείου, για να δω πώς πρέπει να μιλάμε στα παιδάκια....
έτσι έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο "Ο Θείος Αλβέρτος σας απαντά", όπου μικρά παιδάκια κάνουν "χαζές" ερωτησούλες στον Russell Stannard που έχει τον ρόλο του θείου, κι εκείνος τους απαντά!
έχω διαβάσει ελάχιστα πράγματα... κάθε φορά νιώθω πολύ άτυχο παιδάκι, που δεν μου το πήρε κάποιος δώρο αυτό το βιβλίο όταν ήμουν 10-11 χρονών... είναι απίστευτο και απολαυστικότατο!!!!
σας έγραψα ένα κομματάκι!
enjoy sugars ;)
************************************************************************************************
67. Αν η Γη σταματούσε και άρχιζε να περιστρέφεται ανάποδα, η ζωή θα συνεχιζόταν κανονικά ή θα πηγαίναμε πίσω στο χρόνο?
(Τζέμα, 10 ετών)


Σίγουρα δεν θα πηγαίναμε πίσω στο χρόνο. Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι δυνατόν να πάμε πίσω στο χρόνο (παρά τα όσα λέγονται στα μυθιστορήματα και τις ταινίες επιστημονικής φαντασίας). Είναι πολύ διασκεδαστικό να σκαρώνουμε διάφορες τέτοιες ιστορίες, αν όμως τις πάρεις στα σοβαρά, σύντομα θα αντιμετωπίσεις προβλήματα. Φαντάσου, για παράδειγμα, ότι ξαφνικά «διακτινίζεσαι» σε μια εποχή στο παρελθόν και βρίσκεσαι να οδηγείς μιαν άμαξα. Καθώς συλλογίζεσαι με ποιον τρόπο να επιστρέψεις στο παρόν, αφαιρείσαι και άθελά σου χτυπάς και σκοτώνεις την προγιαγιά σου. Αν όμως συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε δεν θα μπορούσε να είχε γεννηθεί η γιαγιά σου, η οποία έτσι θα ήταν αδύνατο να είχε γεννήσει τη μητέρα σου, η οποία με τη σειρά της δεν θα είχε γεννήσει εσένα. Επομένως, δεν θα μπορούσες ούτως ή άλλος να ταξιδέψεις πίσω στο χρόνο, επειδή δεν θα είχες καν υπάρξει στο παρόν.
Βέβαια, αν η Γη άρχιζε ξαφνικά «να περιστρέφεται ανάποδα», τότε η ζωή δεν «θα συνεχιζόταν κανονικά», όπως λες. Σκέψου μόνο το εξής: η περιφέρεια του ισημερινού της Γης έχει μήκος 40.000 χιλιόμετρα περίπου. Η Γη εκτελεί μία περιστροφή κάθε εικοσιτέσσερις ώρες. Αυτό σημαίνει ότι κάποιος που ζει πάνω στον ισημερινό στην πραγματικότητα περιστρέφεται με ταχύτητα περίπου 1.700 χιλιομέτρων την ώρα (παρ’ ότι ασφαλώς δεν το νιώθει, αφού τα πάντα στον ισημερινό περιστρέφονται με την ίδια ταχύτητα). Φαντάσου τώρα πως η Γη σταματάει ξαφνικά. Τι πρόκειται να συμβεί? Όλα όσα δεν είναι στερεωμένα πάνω στην επιφάνειά της (οι άνθρωποι, λόγου χάρη) θα τινάζονταν προς τα μπροστά, συνεχίζοντας να κινούνται με ταχύτητα 1.700 χιλιομέτρων την ώρα, ενώ οι λόφοι και τα βουνά θα παρέμεναν ακίνητα. Φαντάζεσαι τι θα γινότανε λοιπόν! Έπειτα, υπάρχει όλο αυτό το ρευστό υλικό που αποτελεί τη θάλασσα και τους ωκεανούς. Όλο αυτό το νερό θα άρχιζε ξαφνικά να κινείται προς την ξηρά με ταχύτητα 1.700 χιλιομέτρων την ώρα.
Νομίζω λοιπόν ότι είναι αρκετά καλό που η Γη πρόκειται να συνεχίσει να περιστρέφεται με τον ίδιο τρόπο για πάρα πολύ καιρό!
*************************************************************************************************
αυτό που με τρελαίνει (με τη θετική έννοια της λέξης) είναι ότι απαντά με τελείως δομημένο και μαθηματικό τρόπο. ξεκινάει και φτάνει σε ένα λογικό συμπέρασμα βηματάκι βηματάκι, χωρίς να μπουρδουκλώνει τη σκέψη του παιδιού...
είχα καθηγητές που δεν μπορούσαν να το κάνουν αυτό ούτε την ώρα που έλυναν ασκήσεις!!!!!!!!!!!!!!
αυτά!
πάω τώρα να διαβάσω τα δικά μου γιατί με αυτά τα παραμυθάκια αφαιρούμαι κ χαζεύωωωωωωωωω!!!!!
μάκια!
χρόνια πολλά!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
καλή χρονιά να έχουμε!!!!!!!!!!!!!!!!
τσίου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ο Russel Stannard διετέλεσε καθηγητής φυσικής στο ανοιχτό πανεπιστήμιο Milton Keynes του Λονδίνου, και πρόεδρος του Βρετανικού Ινστιτούτου Φυσικής. έχει ταξιδέψει στην ευρώπη και τις ΗΠΑ, κάνοντας έρευνες στη φυσική υψηλών ενεργειών.
το 1986 τιμήθηκε με το βραβείο Templeton U.K. και σχετικά πρόσφατα ήταν επί ένα χρόνο επισκέπτης καθηγητής στο Κέντρο Θεολογικών Αναζητήσεων του Πανεπιστημίου του Πρίνστον στις ΗΠΑ. Παντρεμένος, με τέσσερα δικά του παιδιά και τρία από τον προηγούμενο γάμο της γυναίκας του, πιστεύει ότι τα στοιχεία της επιστήμης μπορεί και πρέπει να δίνονται στα παιδιά με τρόπο συναρπαστικό και κατανοητό. Τα πέντε βιβλία του για "τρυφερούς" αναγνώστες (από 11 ετών και πάνω) είναι το ευχάριστο αποτέλεσμα αυτής της πεποίθησής του.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 28, 2006

aypnies

ουφ!
έχω αϋπνίες! καιρό είχα να το πάθω αυτό! προσπαθώ εδώ και ώρα να καταλάβω το γιατί... no fucking reason!
και μιας και όλοι κοιμούνται αυτοί την ώρα... τουλάχιστον όλοι όσοι θα μπορούσα να "ενοχλήσω" για να πιάσω κουβεντούλα, μιας και κλασσικά βαριέμαι να διαβάσω και μιας και κλασσικά δεν έχω προνοήσει ώστε να έχω κάποια καλή ταινία να δω... είπα να γράψω κάτι εδώ πέρα...
κλασσικά όμως (πω πω πολύ προβλέψιμη κ βαρετή έχω γίνει...) δεν έχω κάτι να γράψω... ή μάλλον καλύτερα... δεν έχω όρεξη να κάτσω να γράψω! βαριέμαι! οπότε γράφω ό,τι μου κατεβαίνει...
απόψε λοιπόν, την ώρα που δεν μπορούσα να κοιμηθώ, σκέφτηκα διάφορα...
είχα και μια καλή ιδέα! να δημιουργήσω ένα account στο gmail και να στέλνω mail στα άτομα που μου λείπουν και δεν έχω πια επαφές... σε αυτούς που χαθήκαμε για τον Α ή Β λόγο.. να τους γράφω τα νέα μου αντί να τα γράφω στο blog... να τους μιλάω σα να μην έχει αλλάξει τίποτα...
βασικά ξέρω γιατί δεν μπορώ να κοιμηθώ... μίλησα με την "κολλητή" μου από Πάτρα... την Ειρήνη..
την πρώην κολλητή μου δηλαδή γιατί πλέον μόνο κολλητές δεν είμαστε..
μιλάμε μόνο όταν την πάρω τηλέφωνο εγώ, βρισκόμαστε μόνο όταν πάω στην πάτρα εγώ και μου έστειλε μόνο ένα mail φέτος (κι αυτό μετά από δικιά μου γκρίνια ότι έχουμε χαθεί...)
δεν έχω παράπονο. μερικές φορές τρώει flashιές και μου στέλνει κάνα sms του τύπου
"τι κάνεις φυσικάρα μου? εγώ είμαι καλά, εδώ στο φυσικό, διάβασμα πολύ, με το γιάννη όλα καλά, εσύ τι νέα?"
εεεεεεε οκ!
ναι μου τη δίνει που έχουμε χάσει κάθε σημείο επαφής!
μου τη δίνει ακόμα περισσότερο που όταν πάω πάτρα είμαστε μια χαρά, σα να μην έχει αλλάξει τίποτα, σα να μην έφυγα ποτέ από εκεί, σα να ξυπνήσαμε απλά το πρωί και να στείλαμε sms:
"καλημέρα φυσικάρα μου! πάμε στο blue για καφεδάκι στις 2?"...
μου τη δίνει που συνεχίζω να νιώθω τόσο καλά μαζί της κι ας με φτύνει αισχρά όταν δεν είμαι εκεί...
μου τη δίνει που θέλω ακόμα να της τα λέω όλα...
μου τη δίνει που θέλω να πάω πάτρα να την δω...
μου τη δίνει που αν πάω πάτρα θα γίνω χάλια...
μου τη δίνει που έχω απαγορεύσει στον εαυτό μου να πηγαίνει στην πάτρα...
μου τη δίνει που εκείνη ήρθε αθήνα το καλοκαίρι και δεν μου το είπε (ήθελε να είναι συνέχεια με το γιάννη.... ΕΛΕΟΣ!)
μου τη δίνει που με θυμάται μόνο όταν είναι χωρίς το γιάννη....
μου τη δίνει που από τότε που τα έφτιαξε με το γιάννη, όλη της η ζωή περιστρέφεται γύρω από το γιάννη...
μου τη δίνει που συμπαθώ τόσο πολύ το γιάννη-που στο κάτω κάτω είναι και η αιτία του κακού!
μου τη δίνει που δεν μπορώ να της τα πω αυτά!
μου τη δίνει που είχα αποφασίσει να μην πολυασχολούμαι μαζί της και που μόλις με πήρε τηλέφωνο κατάλαβα πόσο πολύ μου λείπει...
μου τη δίνει που μεγαλώνουμε και όλα αλλάζουν....
πολύ γκρινιάρη θυμίζω έ?
ή δρακουμέλ?
μου τη δίνουν τα στρουμφάκια.... εεεε.... μου τη δίνει η ζωή από τότε που έφυγα από την πάτρα!
μου τη δίνουν όλα!
ντάξει όχι όλα....
...αλλά μπορούσα να ζω και χωρίς αυτά που δεν μου τη δίνουν...
θυμάμαι τη λίστα που είχα κάνει όταν προσπαθούσα να αποφασίσω πού θα κάνω μεταπτυχιακό...
στην κορυφή των + για πάτρα ήταν το
ΕΙΡΗΝΗ-ΓΙΩΡΓΟΣ
στην κορυφή των - για πάτρα ήταν το
ΕΙΡΗΝΗ - ΓΙΩΡΓΟΣ
τα δυο άτομα που μου λείπουν περισσότερο-τα δυο άτομα που με έχουν πληγώσει περισσότερο
ήθελα να μείνω πάτρα για να είμαι κοντά τους. έφυγα από πάτρα γιατί ένιωθα ότι δεν άξιζε να μείνω για να είμαι απλά κοντά τους...
βέβαια παρακάτω (στα +) υπήρχαν και άλλα όπως ηρεμία, θάλασσα, Μάιρα....
όλα αυτά όμως τα κουκούλωσε ο σκατοεγωισμός μου
εντάξει όχι μόνο... φταίει και η φιλοδοξία μου... να κάνω μάστερ στο καποδιστριακό..... μη χέ-σω! σιγά το πανεπιστήμιο!
τέλος πάντων!
άρχισα ξανά τις γκρίνιες και τα ποστάκια τύπου "ημερολόγιο"...
κακό σημάδι!
γκρίνια <--> πλησιάζει η εξεταστική....
βαρύς χειμώνας έρχεται, μακρύς καιρός κοντεύει...
το θυμάται κανείς αυτό το τραγούδι αλήθεια?
καλά... το μάτι γαρίδα!
χτες πήγα και στη λυρική.. ωραία ήταν!
ντάξει δε λέω, έχει και τα καλά της η αθήνα...
θέατρα, συναυλίες, καφεδάκια, ποτάκια...
αλλά όπως είχα γράψει και σε ένα από τα πρώτα ποστ μου... στην πάτρα είχα βρει ΑΚΡΙΒΩΣ αυτά που θέλω... όλα μέσα στα πόδια μου... 4 χρόνια στο ίδιο καφέ... 4 χρόνια στο ίδιο κλαμπ... 4 χρόνια στο ίδιο ρακάδικο... 4 χρόνια στους ίδους δρόμους, την ίδια παραλία, τις ίδιες μυρωδιές....
δε βαρέθηκα ούτε για μια στιγμή...
άραγε θα τα έχω ποτέ όλα αυτά εδώ? θα μπορέσω να αγαπήσω τόσο μια καφετέρια που να παρατηρώ τις μικροαλλαγές στη διακόσμηση...?
1000000000000000000000000000000000009 τέτοιες ερωτήσεις γεμίζουν το μυαλό μου!
χαζοερωτησούλες...
-"ξεκόλλα κοπέλα μου, ο κόσμος έχει προβλήματα! real problems! εσύ έχεις τον μπαμπάκα σου και όλα είναι παιχνιδάκι!"
ναι οκ...
όλα είναι παιχνιδάκι!
αλλά δεν έχω προνοήσει και δεν έχω ταινία να δω λέμε τώρα...
και δε νυστάζω!
και βαριέμαι!
και δε θέλω να σκέφτομαι!
και δε θέλω να γράψετε σχόλια!
μάλλον ΘΕΛΩ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ξέρετε τι θέλω?
να απαντήσετε στην ερώτηση.....
"τι μπορεί να κάνει κανείς όταν δεν νυστάζει, κρυώνει πολύ για να βγει έξω, όλοι οι φίλοι του κοιμούνται, βαριέται να διαβάσει και δεν έχει ταινία για να δει?ΟΕΟ?"
μάκια...!
πάω να διαβάσω το ποστάκι μου να ξεκαρδιστώ στά γέλια...!
τουλάχιστον κάθε φορά που τα γράφω, γελάω διαβάζοντάς τα! :P
KALHNUXTA!
*****

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 27, 2006

“δεν αντέχω άλλο…”
..σιγομουρμούριζε…
Είχαν περάσει περίπου 20 λεπτά και δεν είχε αρχίσει καν να ηρεμεί…
«Δεν αντέχω… εντάξει.. ναι.. το ξέρω ότι αντέχω, το ξέρω ότι θα ησυχάσω κάποια στιγμή… αλλά τώρα αυτή η στιγμή φαίνεται πολύ μακρινή…»
Θυμήθηκε κάτι που είχε ακούσει για τα μωρά… έχουν έναν εσωτερικό μηχανισμό αυτοπροστασίας λέει τα μωρά… όταν κλαίνε για πάρα πολύ ώρα, αποκοιμούνται για να ξεπεράσουν μέσω του ύπνου αυτό που τα ταλαιπωρεί…
Πόσο άκαρδες να είναι οι μάνες που αφήνουν το μωρό τους να κλαίει σκεπτόμενες ότι εντέλει θα αποκοιμηθεί… πόσο άκαρδες…
Άκαρδες ή μήπως ανενημέρωτες… μπορεί να μην ξέρουν πόσο ταλαιπωρούν το πλασματάκι τους…
«Ωραία… ηρέμισα λίγο… το μόνο που χρειάζεται είναι να μην σκέφτομαι, έτσι δε λένε…? “Βγάλε αυτά που σε ενοχλούν από το κεφάλι σου”…»
”Κι αν δεν είναι μόνο στο κεφάλι? Αν είναι γύρω σου?”
...Ξανάρχισε τις σκέψεις..
«έχω δύο επιλογές.. ή θα αλλάξω, ή θα φύγω… για να είμαι καλά πρέπει να φύγω…. Όχι, δεν θέλω να αλλάξω… και δεν μπορώ να φύγω… μήπως να κάνω υπομονή? Ως πότε… όλοι τα ίδια προβλήματα έχουν… αυτά δεν είναι προβλήματα λέει…. Ε συγγνώμη κιόλας! Εγώ αυτά έχω! Για μένα αυτά είναι σοβαρά!...»
...και επανήλθε στην αρχική τoυκατάσταση…
«μήπως να πιω κάτι? Μπα… χειρότερα θα γίνω… πρέπει να βρω έναν τρόπο να φύγω. Μόνο η φυγή μου μένει! Και άσε τους άλλους να λένε! Ας’ τους να λένε ότι αποφεύγω τα προβλήματα! Ας’ τους να με λένε παράξενο, δειλό, χαζό, αχάριστο…! Μπορεί και να είμαι όλα αυτά! Όχι μπορεί… είμαι! Ε, και? Έτσι γουστάρω να είμαι…. Εσείς είστε καλύτεροι?... Και μετά έρχεται η κλασσική απάντηση: «πες μας τι σε ενοχλεί σε εμάς!»…. όχι ρε άνθρωποι… πέρα από όλα τα παραπάνω, είμαι και ευγενικός και σέβομαι τη διαφορετικότητά σας… αφήστε με ήσυχο και θα σας αφήσω κι εγώ… μάλλον όχι, δεν χρειάζεται να με αφήσετε! Θα σας αφήσω εγώ σκέτο! Πρέπει να βρω έναν τρόπο να φύγω… πρέπει να σκεφτώ…. Να σκεφτώ, να σκεφτώ, να σκεφτώ!»
….και αποκοιμήθηκε… χωρίς να προλάβει καν να σκεφτεί… και μόνο με τη σκέψη της σκέψης… σαν τα μωρά που νανουρίζονται με το κλάμα!
Άραγε ήξερε πόσο κακό έκανε στον εαυτό του όλη αυτή η ταλαιπωρία…?

Κυριακή, Δεκεμβρίου 10, 2006

αυτές τις μέρες...

προσπάθησα να έρθω πιο κοντά με κάποιους παλιούς φίλους...
αποφάσισα να απομακρυνθώ αρκετά από κάποιους...
μετάνιωσα που δεν ήμουν πιο κοντά με κάποιους άλλους...
προσπαθώ -ακόμα- να επιτρέψω στους γονείς μου να με πλησιάσουν.... (νομίζω πως αυτό θα το προσπαθώ για πάντα!!! είμαι πολυ παλιόπαιδο και δεν τους αφήνω να με πλησιάσουν....)
ήρθα πάάάάρα πολύ κοντά με το ενός έτους ξαδερφάκι μου....
χάιδεψα το σκυλάκι του αδερφού μου (το 'παιζα σκληρή εδώ και 1 μήνα... του τύπου "τα παιδάκια στην αφρική δεν έχουν να φάνε και συ θα ταϊζεις σκυλι?"... τελικά μόλις το άκουσα να γουργουρίζει.... λύγισα!!!)
γέννησε μια παλιά μου φίλη ένα αγοράκι!!! (ήταν σήμερα να παω στο μαιευτήριο και το ξέχασα... αδικαιολόγητη.... γιατρέ.... τι φταίει για αυτές τις διαλείψεις που παθαίνω?.... ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΩ ΧΑΠΑΚΙΑ! ΑΛΗΘΕΙΑ!!!!... να φταίει η αστερόσκονή...?)
ψώνισα την πιο όμορφη κουδουνίστρα!!!!
ψώνισα τα πιο ομορφα σκουλαρίκια!!! (χμμμμμ το ότι έχω σταμπάρει άλλα 4 ζευγάρια που μάλλον δε θα αποκτήσω ποτέ ίσως δείχνει ότι δεν πήρα τα πιο όμορφα τελικά... αλλά ας μην το συζητάμε αυτό!!! :P )
βρήκα τη φούστα των ονείρων μου!!! φοριέται και για νυφικό -αν και εγώ την διάλεξα σε γκρι-μπλε και ούχί σε άσπρο....... αλλά τι το συζητάμε... ΔΕΝ ΘΑ ΤΗΝ ΠΑΡΩ ΟΥΤΕ ΑΥΤΗ! μπουυυυχουυυυυ!!!! :P
κατάλαβα ότι μπορώ να ζω και χωρίς τα τέλεια σκουλαρίκια.... και χωρίς την τέλεια φούστα.... αρκεί να τα βγάλω από το μυαλό μου!!!
προσπαθώ να βγάλω τον τέλειο άντρα από το μυαλό μου για να μπορέσω να ζήσω και χωρίς αυτόν!!!!
γνώρισα κι άλλα υπέροχα άτομα που μου ταιριάζουν πολύ περισσότερο από τους "φίλους" που έχω από το νήπιο....
κατάλαβα ότι πρέπει να κόψω τους συναισθηματισμούς και να ανοιχτώ επιτέλους σε καινούριους ανθρώπους... οι παλιοί κάτι δεν κάνουν καλά? ή κάτι δεν κάνω εγώ καλά?... κάτι χάλασε στη συνταγή?.... κάτι είναι στραβό ρε παιδί μ!!!!
ουφ.... δύσκολο να το δεχτώ αυτό...
προσπαθώ....
πήγα και στο θέατρο.... πολύ αναζωογονητικό....
ζηλεύω τους ηθοποιούς... και τους μουσικούς.... και γενικά όλους όσους ζουν μέσα στην τέχνη....
με έχουν κουράσει τα μαθηματικά....
με έχει κουράσει το πι-σί.... (αλμπερτούλη μην μιλήσεις για mac! ΜΕ ΚΟΥΡΑΖΕΙ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΕΧΕΙ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΤΗ!!!!)
Ι need a break...
i need a vacasition....
ξέρω ότι θα πάω ταξίδι φέτος και χαίρομαι...
ξέρω ότι αργεί ακόμα και δεν το αντέχω....
πάντα ήμουν υπερβολικά ανυπόμονη.... και πάντα έπρεπε να κάνω υπομονή... για όλα...
είναι σαν τιμωρία...
όλα αυτά που θέλω πολύ αργούν... γίνονται όμως στο τέλος...
αλλά αυτή η αναμονή....
αυτές τις μέρες πραγματοποιείται και ένα μεγάλο μου όνειρο... μπήκε δηλαδή στο δρόμο μου και αυτό... του χρόνου τέτοιο καιρό θα είναι έτοιμο... τότε θα σας το πω... :)
έκλεισε ένα από τα αγαπημένα μου blog και στενοχωρήθηκα.... ένιωσα κάτι σαν ήττα... [editEDITeditEDITedit! MAJOR EDIT! το blog ξανα-άνοιξε... επανακυκλοφορεί σαν καινούριο λέμε! wELCOME BACk nada :)
Kante klik edo-kaigamwtablog! ]
είμαι πολύ εγωίστρια... ακόμη και στα θέματα των ανθρώπων που εκτιμώ είμαι εγωίστρια... είμαι εγωίστρια για τους άλλους!

ο ψυχίατρος λέει ότι πρέπει να ασχολούμαι μόνο με μένα και να αφήνω τους άλλους να ασχολούνται με τα δικά τους...
δεν μπορώ... είμαι εγωίστρια...
ο ψυχίατρος λέει ότι το δεν μπορώ είναι απαγορευμένη λέξη...
εγώ λέω ότι δεν μπορώ τις απαγορεύσεις....
ο ψυχίατρος καταλήγει ότι είμαι εγωίστρια...
εγώ λέω ότι δεν το έκρυψα ποτέ αυτό...
ο ψυχίατρος λέει ότι ίσως είναι αυτό που αγαπούν οι άλλοι σε μένα... το ότι γενικά δεν κρύβω...
εγώ λέω ότι αυτό που αγαπούν είναι αυτό που εκμεταλλέυονται και χρησιμοποιούν για να με πληγώνουν.... λέω ότι έχω γίνει πολύ εγωίστρια πια... ότι έχω αρχίσει να γίνομαι κακιά και καχύποπτη και ζηλιάρα...
ο ψυχίατρος λέει ότι απλά έχω γίνει φοβιτσιάρα...
με ταπώνει και το βουλώνω...
μετά από λίγο... λέω απλά... "δεν με νοιάζει"

αλήθεια... ώρες ώρες.... τίποτα δε με νοιάζει!
ώρες ώρες όμως... με νοιάζουν όλα... με ενοχλούν όλα... όλοι!!!!

θέλω να κρατήσω πολύ λίγα άτομα στη ζωή μου...
υπάρχουν άνθρωποι που αγαπάω αλλά νιώθω ότι με ξεζουμίζουν... ότι με θυμούνται μόνο όταν θέλουν εκείνοι... θυμώνω και θέλω να τους διώξω... και μετά θυμάμαι... θυμάμαι τα παλιά και τους αγαπάω πάλι.... και πέφτω πάλι...

δεν ξέρω.

είμαι παιδί. πολύ παιδί... και δεν αντέχω άλλο!

:)

και μόλις το πώ αυτό το δεν αντέχω.... ξυπνάει η εγωίστρια!
σιγα που δεν αντέχω!
θα σας δείξω εγώ!!!! :)

*****makia*****

*****

TI PAIDI EIMAI EGW? ;)h2>
  • I'm bereniki
  • From athens, Greece
  • megalo mperdema... as mhn to analusoume... h' mhpws na to analysoume? :S :P
megalo berdema... as mhn to analusoume... h' mhpws na to analusoume? ;)

Which Trainspotting character am I?

    "Choose life. Choose a job. Choose a career. Choose a family. Choose a fucking big television, Choose washing machines, cars, compact disc players, and electrical tin openers. Choose good health, low cholesterol and dental insurance. Choose fixed- interest mortgage repayments. Choose a starter home. Choose your friends. Choose leisure wear and matching luggage. Choose a three piece suite on hire purchase in a range of fucking fabrics. Choose DIY and wondering who you are on a Sunday morning. Choose sitting on that couch watching mind-numbing sprit- crushing game shows, stuffing fucking junk food into your mouth. Choose rotting away at the end of it all, pishing you last in a miserable home, nothing more than an embarrassment to the selfish, fucked-up brats you have spawned to replace yourself. Choose your future. Choose life... But why would I want to do a thing like that?" -Trainspotting [movie]
    EDIT EDIT EDIT