surprise me....!
Μετά από μια περίοδο απίστευτα άσχημης διάθεσης, κακοκεφιάς, νευρικότητας και άλλων αρνητικών συναισθημάτων, ένιωσα τις τελευταίες τρεις μέρες μια όμορφη ηρεμία. Βρέθηκα με τα λίγα πλέον αληθινά φιλαράκια μου, έκανα το πρώτο μου μπανάκι, οδήγησα αρκετά σε ωραίους δρόμους (παραλιακή ρούλζ!!), άφησα τον ήλιο να με χαϊδέψει, ήπια τον καλύτερο fredo μέχρι σήμερα σε ένα μικρό καφέ που περνούσα απ’ έξω πολύ συχνά και ποτέ δεν είχα προσέξει και φυσικά απέκτησα αρκετά καλή διάθεση.
Διαβάζοντας διάφορα ποστ γύρω από τις σχέσεις μπήκα σε μια διαδικασία να σκεφτώ πολλά και διαφορετικά.
Κατάλαβα για μία ακόμη φορά ότι είμαι ακόμα πολύ μικρή και μπερδεμένη, ότι έχω πολλά ακόμα να δω.
Γενικά, σε ό,τι αφορά στις ανθρώπινες σχέσεις, ερωτικές και φιλικές, ήμουν μέχρι τώρα πολύ τυχερή. Σε τέτοιο βαθμό που πλέον μπορώ να θεωρηθώ κακομαθημένο κοριτσάκι. Πάντα είχα την αγάπη, την προσοχή και την στοργή που ήθελα. Για τις φίλες μου ήμουν πάντα η μικρούλα, η ζουζούνα, το κοριτσάκι… πάντα είχα έναν τρόπο φυσικό να τους φτιάχνω τη διάθεση με ένα γέλιο, ένα ζουζουνιάρικο σχόλιο, μια γκριμάτσα… και αυτό ήταν αρκετό για να με αγαπούν.
Και οι φίλοι μου με έχουν κακομάθει.. δεν έχω γνωρίσει ακόμα το αναίσθητο γουρούνι που παιδεύει τον γυναικείο πληθυσμό! Μάλλον μέχρι πρόσφατα κατάφερνα να αποφεύγω τέτοιους τύπους, με προστάτευαν οι παρέες μου, δεν ξέρω… γενικά γνώριζα πάντα άτομα που μου φέρονταν απίστευτα καλά…
Σιγά σιγά όμως μεγαλώνω και γω… και όλα αλλάζουν…
Με τους φίλους χαθήκαμε. Με άλλους επειδή αλλάξαμε πόλεις… με άλλους λόγω δουλειάς, γκόμενου-ας , συζύγου και παιδιού (!!!!). Και φυσικά όσο μεγαλώνω, και οι σχέσεις μου με το αντίθετο φύλο δυσκολεύουν –γι’αυτό και χρειάζομαι περισσότερο από ποτέ τα εξαφανισμένα φιλαράκια μου…
Ειδικά φέτος, δεν έχω παράπονο από γνωριμίες… λόγω αλλαγής πόλης και σχολής γνώρισα πάρα πολύ κόσμο…. Ελάχιστα όμως από τα άτομα που γνώρισα είναι νορμάλ και αξιόλογα (για τα δικά μου πάντα δεδομένα!).
Τελικά σιγά σιγά κατάφερα να γίνω λίγο πιο «γυναίκα», λίγο πιο πονηρή, λίγο πιο αθηναία, λίγο πιο ολιγόλογη, αρκετά καχύποπτη και αναίσθητη. Θα μου πείτε τώρα… καλό είναι αυτό?
Ναι.. καλό είναι…
Είχα συνηθίσει όλα να είναι ήρεμα στη ζωή μου. Νόμιζα πως πάντα θα είμαι έτσι, πως με περιβάλλει μια ασπίδα ασφαλείας. Άκουγα για διάφορα περίεργα γεγονότα, άσχημες συμπεριφορές, ίντριγκες, δολοπλοκίες, ανωμαλίες….
Όλα μου έμοιαζαν ιστορίες για αγρίους που συμβαίνουν μόνο σε ταινίες και ποτέ δε θα αγγίξουν εμένα, τους φίλους μου και την απίστευτη κοσμάρα μας!
Κι όμως!
Εδώ και ένα χρόνο συμβαίνουν τα απίστευτα… και άσχημα γεγονότα συνέβησαν, και παράξενους ανθρώπους γνωρίσαμε, και στην απίστευτη μοναξιά ζήσαμε… και θέλω να πιστεύω πως όλοι μας ωριμάσαμε… και πως ναι, όλη αυτή η σκληρότητα που έχω και το πόσο ωμά-πεζά και αναίσθητα αντιδρώ και σκέφτομαι ώρες ώρες θα μου κάνει καλό στο τέλος!
Τέσπα… άλλα ξεκίνησα να γράψω και άλλα γράφω….
Αυτές λοιπόν τις μέρες που είμαι ήρεμη σκέφτομαι τα 3 άτομα, από όλα αυτά που γνώρισα φέτος, που αξίζουν πραγματικά και χαίρομαι που τα συνάντησα. Η μία είναι ήδη πολύ καλή μου φίλη και κάτι μου λέει πως αν μείνω στην αθήνα, θα γεράσουμε παρέα πίνοντας φρέντο σε μικρά καφέ και κάνοντας ταξίδια σε μικρές πόλεις της ευρώπης. Οι άλλοι δύο δε νομίζω να συνεχίσουν να υπάρχουν για πολύ στο προσκήνιο. Ήταν όμως από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Γλυκύτατα πλάσματα που σου δείχνουν πως η θετική ενέργεια υπάρχει πάντα και σε πλησιάζει, αρκεί να χαμογελάς.
Αυτό θέλω λοιπόν… όταν οι φίλοι χάνονται, η πόλη δε με εμπνέει, το διάβασμα καταντάει αγκαρία και ο έρωτας κοιμάται, θέλω να έχω γύρω μου άτομα που θα μου κάνουν την έκπληξη… με μια γλυκειά κουβέντα, ένα κοπλιμέντο, ένα ωραίο βλέμμα, λίγο φλερτ και….γιατί όχι, καμιά πασχαλίτσα!
Και τότε όλα όσα μου φαίνονται βουνό, είναι ασήμαντες μικρές λεπτομέρειες που υπάρχουν για να μην είναι βαρετή η ζωή μου…
Surprise me!!!
Διαβάζοντας διάφορα ποστ γύρω από τις σχέσεις μπήκα σε μια διαδικασία να σκεφτώ πολλά και διαφορετικά.
Κατάλαβα για μία ακόμη φορά ότι είμαι ακόμα πολύ μικρή και μπερδεμένη, ότι έχω πολλά ακόμα να δω.
Γενικά, σε ό,τι αφορά στις ανθρώπινες σχέσεις, ερωτικές και φιλικές, ήμουν μέχρι τώρα πολύ τυχερή. Σε τέτοιο βαθμό που πλέον μπορώ να θεωρηθώ κακομαθημένο κοριτσάκι. Πάντα είχα την αγάπη, την προσοχή και την στοργή που ήθελα. Για τις φίλες μου ήμουν πάντα η μικρούλα, η ζουζούνα, το κοριτσάκι… πάντα είχα έναν τρόπο φυσικό να τους φτιάχνω τη διάθεση με ένα γέλιο, ένα ζουζουνιάρικο σχόλιο, μια γκριμάτσα… και αυτό ήταν αρκετό για να με αγαπούν.
Και οι φίλοι μου με έχουν κακομάθει.. δεν έχω γνωρίσει ακόμα το αναίσθητο γουρούνι που παιδεύει τον γυναικείο πληθυσμό! Μάλλον μέχρι πρόσφατα κατάφερνα να αποφεύγω τέτοιους τύπους, με προστάτευαν οι παρέες μου, δεν ξέρω… γενικά γνώριζα πάντα άτομα που μου φέρονταν απίστευτα καλά…
Σιγά σιγά όμως μεγαλώνω και γω… και όλα αλλάζουν…
Με τους φίλους χαθήκαμε. Με άλλους επειδή αλλάξαμε πόλεις… με άλλους λόγω δουλειάς, γκόμενου-ας , συζύγου και παιδιού (!!!!). Και φυσικά όσο μεγαλώνω, και οι σχέσεις μου με το αντίθετο φύλο δυσκολεύουν –γι’αυτό και χρειάζομαι περισσότερο από ποτέ τα εξαφανισμένα φιλαράκια μου…
Ειδικά φέτος, δεν έχω παράπονο από γνωριμίες… λόγω αλλαγής πόλης και σχολής γνώρισα πάρα πολύ κόσμο…. Ελάχιστα όμως από τα άτομα που γνώρισα είναι νορμάλ και αξιόλογα (για τα δικά μου πάντα δεδομένα!).
Τελικά σιγά σιγά κατάφερα να γίνω λίγο πιο «γυναίκα», λίγο πιο πονηρή, λίγο πιο αθηναία, λίγο πιο ολιγόλογη, αρκετά καχύποπτη και αναίσθητη. Θα μου πείτε τώρα… καλό είναι αυτό?
Ναι.. καλό είναι…
Είχα συνηθίσει όλα να είναι ήρεμα στη ζωή μου. Νόμιζα πως πάντα θα είμαι έτσι, πως με περιβάλλει μια ασπίδα ασφαλείας. Άκουγα για διάφορα περίεργα γεγονότα, άσχημες συμπεριφορές, ίντριγκες, δολοπλοκίες, ανωμαλίες….
Όλα μου έμοιαζαν ιστορίες για αγρίους που συμβαίνουν μόνο σε ταινίες και ποτέ δε θα αγγίξουν εμένα, τους φίλους μου και την απίστευτη κοσμάρα μας!
Κι όμως!
Εδώ και ένα χρόνο συμβαίνουν τα απίστευτα… και άσχημα γεγονότα συνέβησαν, και παράξενους ανθρώπους γνωρίσαμε, και στην απίστευτη μοναξιά ζήσαμε… και θέλω να πιστεύω πως όλοι μας ωριμάσαμε… και πως ναι, όλη αυτή η σκληρότητα που έχω και το πόσο ωμά-πεζά και αναίσθητα αντιδρώ και σκέφτομαι ώρες ώρες θα μου κάνει καλό στο τέλος!
Τέσπα… άλλα ξεκίνησα να γράψω και άλλα γράφω….
Αυτές λοιπόν τις μέρες που είμαι ήρεμη σκέφτομαι τα 3 άτομα, από όλα αυτά που γνώρισα φέτος, που αξίζουν πραγματικά και χαίρομαι που τα συνάντησα. Η μία είναι ήδη πολύ καλή μου φίλη και κάτι μου λέει πως αν μείνω στην αθήνα, θα γεράσουμε παρέα πίνοντας φρέντο σε μικρά καφέ και κάνοντας ταξίδια σε μικρές πόλεις της ευρώπης. Οι άλλοι δύο δε νομίζω να συνεχίσουν να υπάρχουν για πολύ στο προσκήνιο. Ήταν όμως από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς. Γλυκύτατα πλάσματα που σου δείχνουν πως η θετική ενέργεια υπάρχει πάντα και σε πλησιάζει, αρκεί να χαμογελάς.
Αυτό θέλω λοιπόν… όταν οι φίλοι χάνονται, η πόλη δε με εμπνέει, το διάβασμα καταντάει αγκαρία και ο έρωτας κοιμάται, θέλω να έχω γύρω μου άτομα που θα μου κάνουν την έκπληξη… με μια γλυκειά κουβέντα, ένα κοπλιμέντο, ένα ωραίο βλέμμα, λίγο φλερτ και….γιατί όχι, καμιά πασχαλίτσα!
Και τότε όλα όσα μου φαίνονται βουνό, είναι ασήμαντες μικρές λεπτομέρειες που υπάρχουν για να μην είναι βαρετή η ζωή μου…
Surprise me!!!
