E html PUBLIC "-//W3C//DTD XHTML 1.0 Strict//EN" "http://www.w3.org/TR/xhtml1/DTD/xhtml1-strict.dtd"> cassi0pea: Ιουλίου 2006

Σάββατο, Ιουλίου 29, 2006

myconos I: Μαρούλια στην άμμο…..


to be edited soon! ... ;) (h photo stoxeuei sto na apeikonisei ta maroulofula apo tis salates mas, poy stolisan thn paralia logw meltemioy... mallon theloun ligo tonisma ta belakia gia na fainontai sto blog... anyway...! epifulassomai gia argotera! lough people lough! )

skeftike i: bereniki at 7/29/2006 02:51:00 π.μ. | | kriseis, diafonies, problimatismoi...BLA BLA!!!

Packed and Ready!!!

Όλα έτοιμα! 10 ωρίτσες… και το καράβι για Μυτιλήνη θα έχει σαλπάρειιιιι (διασκευάζω το αγαπημένο μου άσμα «και το καράβι, για τη Φολέγανδρο είχε σαλπάρει, και σ’είχε πάρει μαζί σ’είχε πάρει (αχ πότε θα με πάρει και μένα αυτό το καράβιιιι)…κι εγώ δεν ήξερα πού να σταθώ…τα φώτα ανάβει (!!!!) το τελευταίο του Αυγούστου καράβι…πρώτη φορά που δεν το ΄χα προλάβει… αφού δεν άντεξες να σ’αγαπώωω….»
Anyway το καράβι θα σαλπάρει για την ξακουστή Λέσβο και μπορώ να πω πως είμαι αρκετά excited!!! Έχω ξετρελαθεί με τις παραλίες (στην εικόνα βλέπετε την παραλία στο Πλωμάρι… love the ouzo…σίγουρα θα λατρέψω και την παραλία…ε? γουάτ α κόλορ!!!)
Επίσης μια ευχάριστη έκπληξη… Πολύ λίγα πράγματα θα κουβαλάω! Θυμάμαι τις πρώτες μου διακοπές με παρέα (κλασσικά στην Πάρο…) τι είχα κουβαλήσει God! Τελικά η μόδα με τα ελάχιστα αραχνο-ύφαντα ρουχαλάκια και τα ελαφριά σανδάλια είναι θε-ι-κή!
Μπανάκια λοιπόν… και βόλτες στο κάστρο… και πολύ ούζο… και να διαβάσω επιτέλους τι στο καλό έκανε «στο δρόμο» αυτός ο Kerouac και επηρεάστηκε τόσο ο Bob (στη Μύκονο μόνο μέχρι τη σελίδα 75 φτάσαμε…για να δούμε..!)
Α ναι! Ξέχασα και το πιο βασικό! Να γίνω πολύ πολύ σοκολατάκι! Μη πω ότι θα μαυρίσω στο ταξίδι…8 ώρες στο πλοίο τι άλλο να κάνεις?
Να μου προσέχετε την Αθήνα τώρα που θα λείπω ε? παράξενο αλλά θα μου λείψει!
Και όταν γυρίσω κερνάω μπόλικο mohito στα «ψαγμένα»! (άπαιχτη γεύση-ποσότητα-τιμή! Και δώρο ένας τύπος με μπλουζάκι mapet show! ;) )
Άντε…και του χρόνου Φολέγανδρο! (δεν άντεχα να μην το πω!)


folegandros

skeftike i: bereniki at 7/29/2006 02:22:00 π.μ. | | kriseis, diafonies, problimatismoi...BLA BLA!!!

Πέμπτη, Ιουλίου 27, 2006

Bye bye lab...bye bye Athens!...auf wiedersehen....

Τελευταία επιτήρηση στο εργαστήριο για φέτος το καλοκαίρι....
σε δυο μέρες σαλπάρω για Λέσβο... Τέτοια ώρα θα φτάνω μάλλον...
Δεν έχω προλάβει ακόμα να γράψω περί Μυκόνου... ίσως απόψε ή άυριο... αλλιώς από οκτώβρη..το σεπτέμβρη έχουμε εξεταστική equals νεκρή περίοδος!
Ανυπομονώ να φύγω!
όσο κι αν λατρεύω την Αθήνα τα καλοκαίρια, έχω ανάγκη από αλλαγή αυτές τις μέρες...
Γιατί λατρεύω την Αθήνα τα καλοκαίρια...?
κατ'αρχάς οι περισσότεροι "αθηναίοι" πάνε στα χωριά και τα νησιά τους! έτσι μπορείς να πας παντού σε χρόνο dt και βρίσκεις και να παρκάρεις! τα πεζοδρόμια βράζουν στο κέντρο και ...δεν ξέρω γιατί... με φτιάχνει αυτό! Η Ακρόπολη ομορφαίνει ακόμα περισσότερο.
..κάτι παθαίνουν αυτά τα μάρμαρα με τη ζέστη...
ατελείωτες βόλτες πάνω στο βράχο...στη στοά του Αττάλου...στα γύρω παρκάκια... θυμάμαι παλιά με έναν φίλο μου, λέγαμε ότι αγγίζουμε τα αρχαία χώματα...καθόμασταν στα μάρμαρα (εκει που απαγορεύεται, ακριβώς!) και λέγαμε: τι ωραία τα παγκάκια των αρχαίων...και δροσερά!
΄Οσο παράξενο κι αν φαίνεται στο κέντρο της πόλης οι δρόμοι είναι δροσεροί... εκεί στην Κολοκοτρώνη και τους γύρω δρόμους βρίσκονται τα "ψαγμένα" μπαράκια... έτσι τα ονομάζει ο κολλητός μου γιατί... πρέπει να ψάξεις για να τα βρεις! είναι μικρά και ξεφυτρώνουν στο άσχετο! ο κόσμος χαλαρότατος, ντυμένος συνήθως περίεργα (ό,τι νάναι δε φοράμε το καλοκαίρι..?), ψιλομεθυσμένος και γελαστός... κάθεσαι όπου θέλεις, με όποιον θέλεις.. όλοι μια παρεούλα που απολαμβάνει την πόλη...!
Δεν περνάνε αυτοκίνητα και άνετα φαντασιώνεσαι ότι βρίσκεσαι στις κυκλάδες... εκεί όπου τα πιο ωραία μπαράκια βρίσκονται στη χώρα, δηλαδή (για κυκλάδες μιλάμε) συνήθως κάπου ψηλά sτο νησί, μακριά από τη θάλασσα, προστατευμένα από πειρατές...!
ΠΕΙΡΑΤΈΣ!!!! η λέξη που με μαγεύει... θα έχει άραγε στη Λέσβο πειρατές... έχω ακούσει πολύ καλά λόγια για το νησί...αλλά για πειρατές δε μου χει πει κανείς! :( στην Αμοργό είχα πετύχει έναν εντελώς τελειωμένο παππούλη και του είχα ζητήσει να μου πει πειρατικές ιστοριούλες... hmmmm..... ας έχει (καλά καλά...είχε!) και στη Λέσβο πειρατές!
Όσο πιο πολύ τη χαζεύω στο internet τόσο πιο πολύ ανυπομονώ να σαλπάρω... ωραίο λιμάνι βλέπω...κάστρο βλέπω...θεϊκές παραλίες βλέπω...βαρκούλες πολύχρωμες και ΟΥΖΟ!!!....και λένε πως είναι καλά και για καθηγητής εκεί (σκέφτομαι σοβαρά να δώσω ασεπ σε δυο χρονάκια...) πρέπει να αποφασίσω... Σύρος, Κρήτη, Χίος, Φολέγανδρος, Αμοργός, Ξάνθη, Καβάλα...τώρα μπαίνει και η Λέσβος στη σειρά....ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΩ????
ΟΥΦ...μισή ωρίτσα και τέλος η επιτήρηση!!!!
Θα μου λείψετε μικρά σκασμένα geeks του εργαστηρίου! (παίζουν παιχνίδια στα πι-σι τα χρυσά μου! 4 μαντραχαλάδες αφοσιωμένοι και κάτι τέρατα "βογγίζουν"....τι να πεις...και φοράω και φούστα κοντή σήμερα!!!)
anyways... από οκτώβρη πάλι στο εργαστήριο χρυσούλια μου....
Παμε να ετοιμαστούμε για ποτάκι τώρα...
Let's say goodbye to Athens' psagmena barakia ;)

skeftike i: bereniki at 7/27/2006 07:18:00 μ.μ. | | kriseis, diafonies, problimatismoi...BLA BLA!!!

Reminder……!


Έχω παρκάρει το αυτοκίνητό μου δίπλα σε μία τρύπα! (…όχι αυτό της photo… το άλλο…)
Γράφω αυτό το post ώστε να αποτυπωθεί το γεγονός στο μυαλό μου… έτσι δεν θα ξεχαστώ και δεν θα πέσω μέσα φεύγοντας!!!
(α ρε Ε.Κ.Π.Α….ούτε ένα πάρκινγκ της προκοπής δεν μας παρέχεις…. Πού να ναι τώρα το πανεπιστήμιο Πατρών με τα χλιδάτα πάρκινγκ….τι να κάνει τώρα…)
:P

skeftike i: bereniki at 7/27/2006 05:48:00 μ.μ. | | kriseis, diafonies, problimatismoi...BLA BLA!!!

4 years gone by….

Πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός? Κοινότυπο φαίνεται αυτό που λέω αλλά σήμερα…μάλλον χτες (καθότι μια καινούρια μέρα ξημερώνει) το ένιωσα πολύ καλά…
26 Ιουλίου 2002…. Ήταν μία από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου…
2η μέρα ρομαντικών διακοπών στη Σαντορίνη… τι άλλο θες απ’τη ζωή σου στα 22 σου? 2 χρόνια με έναν άνθρωπο που λατρεύεις, μόλις έχει επιστρέψει από μια δύσκολη χρονιά στην Αγγλία, σε παίρνει αγγαλίτσα και σαλπάρετε για καλντέρα…!
2η μέρα…γυρίζετε σπίτι…χαζεύετε τη θέα αγκαλίτσα στη βεράντα και μετά…κοιτάτε τα κινητά (που τα είχατε αφήσει φυσικά στο σπίτι…) 52 αναπάντητες σύνολο….
Νo need to say something terrible had happened…
Ναι οκ θάνατος στην οικογένεια…
Αεροπλάνο και πίσω στην Αθήνα…
Και μετά αρχίζουν οι δυσκολίες στη σχέση… η μία δυσκολία πάνω στην άλλη… και το παλεύεις πολύ αλλά δεν αντέχεις… περνάει 1,5 χρόνος… είσαι μόνο 23 γαμώτο! Και το παίρνεις απόφαση… και χωρίζεις!
(τώρα γιατί γράφω στο second πρόσωπο?... τέσπα έτσι μου βγαίνει…μάλλον είναι ψυχολογικό…άρνηση να δεχτώ τις καταστάσεις…)
anyways…
4 χρόνια μετά και όλα αυτά μου φαίνονται τόσο κοντινά… και δε θέλω και να το δείχνω… άλλωστε συμβαίνουν πολύ χειρότερα γύρω μου…
και ξυπνάω το πρωί και νιώθω χάλια… και βλέπω το ημερολόγιο και καταλαβαίνω γιατί ξύπνησα έτσι!
(ΦΑΚΙΝΓΚ διαίσθηση!!!!!!!!!!!!! ΦΑΚ ME AND MY 6TH SENSE!!! :P)
και μπαίνω για την καθιερωμένη μου blogoτσαρκα… περνάω και από το blog μου… διαβάζω το χτεσινό μου post… “be gentle to the ones that care for you….”
Αφού δεν το κάνουν οι άλλοι σε μένα…ας το κάνω εγώ σε κάποιον…
Τηλέφωνο…
Ειλικρινά σ’αυτόν τον άνθρωπο δεν μπόρεσα ποτέ να μη μιλήσω γλυκά! Δεν μπορώ να μη χαμογελάω όταν του μιλάω! Με το που με άκουσε κατάλαβε…
«ευχαριστώ… το θυμάσαι…»
παύση…δεν ξέρω τι να απαντήσω…βουρκώνω….. θέλω τόσο πολύ να πω λυπάμαι και σ’αγαπώ… αλλά δεν θέλω να νομίσει πως τον αγαπώ ερωτικά…
είναι αυτή η αγάπη που μένει για πάντα…
αφού ερωτευτείς…αγαπήσεις με πάθος… με ένταση…νοιαστείς…
αν μετά για κάποιο λόγο φύγεις…αυτή η αγάπη μένει… και τι γλυκιά που είναι…
βαθιές ανάσες και χαμόγελο…
συζήτηση για τις ζωές μας – μόνο για τα επαγγελματικά μας φυσικά… είπαμε… gentle… δε χρειάζεται να ξέρει ούτε να ξέρω τα «υπόλοιπα»…
at the end of the day… τι έχει μείνει… πόνος, γλύκα, δάκρυ, χαμόγελο…. Για τα καλά και για τα άσχημα...
«γιορτάζουμε για τις χαμένες μέρες μας…και γι’αυτές που θα κερδίσουμε…»λένε τα διάφανα κρίνα κάπου… «εκείνα που δεν λησμονούμε…εκείνα που μελαγχολούμε…τα εκείνα εκεί που νοσταλγούμε..εκείνα που πεθαίνουμε, εκείνα που όλο ξαναζούμε, εκεί, μ’εκείνα μένουμε…»
όχι… δεν έχω μείνει εκεί… έχουν γίνει κι άλλα…πιο όμορφα και πιο σημαντικά… αλλά εκείνα είναι πιο γλυκά… μπορεί να φταίει ο παρτενέρ.. ήταν ο πιο γλυκός… Thnx for being a gentle man…
at the end of the day…. I guess I might smile a bit…. ;)

skeftike i: bereniki at 7/27/2006 01:57:00 π.μ. | | kriseis, diafonies, problimatismoi...BLA BLA!!!

Τρίτη, Ιουλίου 25, 2006

Be gentle to the ones that care for you….


Υπάρχουν πολλοί γύρω μας που νοιάζονται πραγματικά για μας…
Εκτός από τους γονείς, τα αδέρφια και τους πολύ καλούς μας φίλους…
Υπάρχουν και άτομα που μας είναι αδιάφορα… συμφοιτητές που ποτέ δεν τους δώσαμε σημασία, γείτονες που το ενδιαφέρον τους μας φαίνεται υπερβολικό και συνήθως και άτομα του αντίθετου φύλου που είναι λίγο τσιμπημένα μαζί μας και ασχολούνται με το τι κάνουμε… θέλουν να βρίσκονται κοντά μας…
Συνήθως με αυτά τα άτομα είμαστε λίγο αγενείς… δεν μας αρέσει το ενδιαφέρον? Το βρίσκουμε περιττό…? Μας κουράζει? Αδιαφορούμε απλά για την πάρτυ τους….

Κάποιος είδε σε σένα κάτι ωραίο και το αγάπησε… γιατί να του φερθείς σκληρά… γιατί να του μιλήσεις άσχημα…
δε θα σου συμβεί πολλές φορές…. Να αγαπήσει κάποιος κάτι σε σένα – να αγαπήσει κάποιος απλά εσένα… εντάξει δε σε ενδιαφέρει… αλλά σκέψου το.. είναι όμορφο… θέλει να είσαι καλά… μπορεί να θέλει κάτι παραπάνω από αυτά που είσαι εσύ διατεθειμένος/η να δώσεις… δεν πειράζει…
Μη φέρεσαι σκληρά και μην πληγώνεις… γενικά… και ειδικά αυτούς που ξέρεις πως νοιάζονται για σένα… θα πληγωθούν έτσι κι αλλιώς κάποια στιγμή… μην το κάνεις χειρότερο – δεν αξίζει ούτε αλλάζει κάτι…

skeftike i: bereniki at 7/25/2006 09:55:00 μ.μ. | | kriseis, diafonies, problimatismoi...BLA BLA!!!

Δευτέρα, Ιουλίου 24, 2006

FlashbacK


Φεβρουάριος του 2005…
Είχε αρχίσει εδώ και ώρα να γουργουρίζει… τέντωνε τα πόδια της, τους ώμους της, στριφογύριζε συνέχεια στο κρεβάτι…
Είχε συνηθίσει να κοιμάται με τις κουρτίνες ανοιχτές… το μεγάλο παράθυρο ήταν ακριβώς πίσω από το κεφάλι της…τον πρώτο καιρό, ακόμα και μέσα από τις παχιές αυτές κουρτίνες, οι ηλιαχτίδες την ξυπνούσαν από πολύ πρωί… ήθελε να πάρει πολύχρωμο χαρτόνι και να καλύψει τα τζάμια… αλλά τελικά συνήθισε… άλλωστε ο χειμώνας ήταν βαρύς και το φως είχε γίνει πολύ πιο απαλό!
Το προηγούμενο απόγευμα είχε επιστρέψει στην «σοκολατούπολη» (έτσι είχε ονομάσει την μικρή παραμυθένια πόλη που την φιλοξενούσε) μετά από μια βδομάδα στην «πατρίδα»… είχε φέρει όλων των ειδών τα καλούδια… κάλεσε φίλους και φίλες για φαγητό και μετά έπεσε ξερή για νάνι!
Τώρα απολάμβανε τις λίγες εκείνες χαλαρωτικές στιγμές πριν ξυπνήσει… τα σεντόνια ήταν φρέσκα και μύριζαν μαλλακτικό (sea breeze…)… το καλοριφέρ είχε πάρει μπρος και την υπνώτιζε μαζί με τα κεράκια με άρωμα λεβάντας που της είχαν πάρει οι κολλητές της για τη γιορτή της…
Γύρισε ανάσκελα, τέντωσε τα χέρια προς τα πίσω, στηρίχτηκε στον τοίχο και γύρισε το κεφάλι προς τα πίσω… ήταν έτοιμη να κάνει τη «γέφυρα» (ο καλύτερος τρόπος για να ξυπνήσει το σώμα σου το πρωί) όταν…άνοιξε τα μάτια της….και αντίκρυσε το απόλυτο λευκό!!!
Πετάχτηκε από το κρεβάτι με ένα τεράστιο χαμόγελο στο πρόσωπο! Άνοιξε το παράθυρο για να μυρίσει το δωμάτιο χιόνι! Οι όμορφες νυφάδες άρχισαν να της χαϊδεύουν το πρόσωπο και να αιωρούνται στο μικρό δωμάτιό της…με το που ακουμπούσαν στα ζεστά έπιπλα έλιωναν…. Σήκωσε το ακουστικό του τηλεφώνου της και πάτησε τα 4 πιο οικεία πλήκτρα-το δωμάτιο της γλυκιάς Σαλονικιάς που έμενε ακριβώς απέναντί της (2,5 βήματα χώριζαν τις πόρτες τους-τα είχαν μετρήσει)…μια εντελώς κοιμισμένη φωνούλα απάντησε «ναιιιιιιιιιιιιιι?»
…ξέσπασε σε γέλια… «ΞΥΠΝΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ….και κοίτα έξω από το παράθυρό σου!!!!»
…έκλεισε το τηλέφωνο, άνοιξε το δεξί συρτάρι του γραφείου της, βούτηξε την φωτογραφική της μηχανή και αποθανάτισε τη στιγμή…
…Εκείνο το πρωινό δεν θα το ξεχνούσε ποτέ!

skeftike i: bereniki at 7/24/2006 02:27:00 μ.μ. | | kriseis, diafonies, problimatismoi...BLA BLA!!!

Κυριακή, Ιουλίου 23, 2006

Λίγο κρασί….. χωρίς θάλασσα και κυρίως: χωρίς αγόρι!

Περίεργη η επίδραση του κρασιού…δεν είχε προσέξει ποτέ την εξέλιξή της… ίσως γιατί πάντα μέχρι τώρα έπινε με την παρέα, για παρέα ή απλά γιατί της άρεσε….
Εκείνο το βράδυ είπε να πιει γιατί είχε ξεμείνει μέσα και βαριόταν… ήταν και λίγο πεσμένη και ήθελε να ξεχαστεί και να ηρεμίσει για να κοιμηθεί («αύριο έχουμε μπανάκι μανάκι…»…σκεφτόταν)
Οι πρώτες γουλιές της φάνηκαν απαίσιες.. δεν ήταν από το κρασί που έπινε συνήθως (κόκκινο ξηρό ή γλυκό)… ήταν λευκό και της φάνηκε πολύ παράξενο… γουλιά γουλιά το συνήθισε και της εφτιαξε τη διάθεση. Λίγα γελάκια μόνη (χωρίς λόγο) και μετά τηλέφωνο στην κολλητή να μοιραστούν το κέφι… συνέχισε να πίνει με όρεξη…
σιγά σιγά όμως άρχισε η πτώση… στην αρχή σοβάρεψε. Μετά άρχισαν οι άσχημες σκέψεις (κυρίως ερωτικού περιεχομένου καθότι αυτός ήταν και ο λόγος που έμεινε μέσα εξ αρχής). Στην πορεία ήρθε η χειρότερή της συνήθεια… άρχισε να πλάθει ιστορίες και συμβάντα… «και του είπα αυτό και έκανε εκείνο και μετά εγώ απάντησα έτσι και τελικά έγινε το άλλο!» Όλα όπως θα ήθελε να γίνουν!
Και μετά η κατάληξη!
Η αλήθεια!
«Τίποτα δεν γίνεται ποτέ έτσι όπως θέλω!»
ΣΛΑΠ!
«Σταμάτα να φαντάζεσαι πράγματα!»
Τελικά νταουνιάστηκε για τα καλά και τώρα ήθελε να κλάψει!
Έβαλε και τη Shakira με το Don’t bother, I’ll be fine…I promise you will never see me cryyyyyyyy και έδεσε! «Δε θα με δεις γλυκέ μου… θα κλαίω όταν δεν είσαι μπροστά!»
Χμμμμμ
Χιούμορ έκανε τώρα?
Λες? Λες να ξαναγυρισε η επίδραση και να ανέβει πάλι?….
«Λες να μεθάω σιγά σιγά? Δε λέει…πρέπει να ξυπνήσω στις 7.30… θα πάμε προς σχοινιά και δε θέλουμε κίνηση!!!!»
….
«Χμμμμμμ
Ναι βελτιώνεται το κέφι…I’m smiling… :) ...»
Μάλλον φταίει και το τραγούδι που παίζει από πίσω….It's a new dawn,It's a new day, It's a new life….For me…And I'm feeling good!!!!!!!!!!!!!!
Πες τα ρε Νίνα…
ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΓΡΑΦΩ ΣΤΟ 3ο ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΟΣΗ ΩΡΑ????????????
:P

skeftike i: bereniki at 7/23/2006 12:32:00 π.μ. | | kriseis, diafonies, problimatismoi...BLA BLA!!!

Τετάρτη, Ιουλίου 19, 2006

hot summer jazzed love!


Η ζέστη ήταν αφόρητη και της προκαλούσε υπνηλία…. Δεν είχε όρεξη να βγει…δεν είχε βγει ούτε στο μπαλκόνι εκείνη τη μέρα… ντυμένη ελαφρά και ξυπόλυτη, περιφερόταν από το γραφείο στο κρεβάτι και από το κρεβάτι στο γαλάζιο μαξιλάρι που ήταν μονίμως πεταμένο στο πάτωμα… της άρεσε να ξαπλώνει στο πάτωμα με την κοιλιά στο μαξιλάρι, τους αγκώνες στο κρύο μωσαϊκό και τα πόδια ψηλά στον αέρα, και να διαβάζει… διάβαζε 3 βιβλία συγχρόνως εκείνη την περίοδο… δεν την ένοιαζε πότε θα τα τελειώσει… μα κανένα δεν την κάλυπτε πλήρως… ήταν κυκλοθυμική γενικότερα… και ήταν κυκλοθυμική και στα βιβλία…άλλο το πρωί, άλλο το βράδυ…και οπωσδήποτε άλλο το μεσημέρι….!
Πόσες φορές είχε κοιτάξει άραγε το κινητό της….? Μετά από εκείνο το απίστευτο βράδυ μαζί του το κοιτούσε συνέχεια…κάθε μέρα! Ακόμα και τη βδομάδα που έλειπε διακοπές ευχόταν να μην είχε φύγει… «αν μου πει να βγούμε θα πάρω το πλοίο και θα γυρίσω!!!» είχε δηλώσει και με τέτοιο ύφος που δε σήκωνε δούλεμα από την παρέα!... εκείνη τη μέρα όμως το είχε παρακάνει! Με την ένταση στο τέρμα και τη δόνηση ενεργοποιημένη σίγουρα θα το άκουγε! Αλλά…ποτέ δεν ξέρεις… ε?...το τσέκαρε για σιγουριά πού και πού.. μάταια!
Μα πόσο αναίσθητος είσαι? Ούρλιαζε (σιωπηλά πάντα) και δυνάμωνε τη μουσική! Η τζαζ μεταλλασσόταν σε rnb και η rnb σε ροκ…. Ευαίσθητη, δυναμική, σκληρή, ευάλωτη, αναίσθητη, ερωτευμένη…..κυκλοθυμική!!!!
Μα δε σου λείπω καθόλου? Είναι δυνατόν να μη με σκέφτεσαι καθόλου? Μα τόσο πολύ καθόλου?!??!?!
Τότε γιατί ήσουν τόσο γλυκός και τρυφερός…? Γιατί δε μου τα έδειξες «αυτά» από την αρχή και μου τα βγάζεις τώρα! ΦΑΚ!!! Γιατί την πάτησα μαζί σου?
Πέταξε το γαλάζιο μαξιλάρι στον τοίχο και ξάπλωσε ανάσκελα στο πάτωμα… δροσιά! Ας ήσουν τώρα μαζί μου να χαζεύω τα μάτια σου και θα ανεχόμουν και τον καύσωνα και τον ιδρώτα…πόσο σέξυ να είσαι ιδρωμένος!
Σηκώθηκε απότομα και πήγε στην κουζίνα! Νερό! Πολύ νερό! Για να πιει, για να βραχεί… πήρε ένα μήλο από τη φρουτιέρα και πήγε στο σαλόνι. Χρειαζόταν μεγάλους χώρους…ασφυκτιούσε… αλλά δεν ήθελε να βγει… όχι χωρίς εκείνον…
Ζαλάδα…από τη ζέστη…και υπνηλία…
Κάθισε στο σκαμπό του πιάνου… μα δερμάτινό? Ήταν ανάγκη να είναι δερμάτινο! Πώς να παίξεις πιάνο με τέτοιες θερμοκρασίες… το άνοιξε και πάτησε απαλά τα πλήκτρα… είχε περάσει καιρός… χρόνια! Άρχισε να αυτοσχεδιάζει…τι όμορφος ήχος!
Σταμάτησε απότομα! Είχε ιδρώσει! Πώς να παίξει πιάνο με τέτοιες θερμοκρασίες! Μούσκεμα τα πλήκτρα, τα δάκτυλα, το κορμί της…
Σηκώθηκε όρθια και έφαγε το υπόλοιπο μήλο… έσπρωξε μακριά το σκαμπό! Πώς να καθίσεις πάνω σε δερμάτινο σκαμπό μες στο κατακαλόκαιρο!
Γονάτισε… ήταν χαμηλά για να παίξει σωστά αλλά καλύτερα από το να κάθεται στο παλιοσκαμπό!
Ξανάρχισε τους αυτοσχεδιασμούς… η ώρα περνούσε… πάντα ηρεμούσε παίζοντας…ταξίδευε!
Ξαφνικά ένα χέρι της χάιδεψε τα μαλλιά! Δεν έδωσε σημασία… ήταν μόνη στο σπίτι και έπαιζε πιάνο! Με τα μάτια κλειστά και τα χέρια να γλιστρούν κυριολεκτικά στα ιδρωμένα πλήκτρα… μελωδίες γνώριμες ανακατεμένες με άγνωστες…. Πασίγνωστα κομμάτια ανακατεμένα με ασκήσεις τεχνικής… κλίμακες ανεστραμμένες… αυτοσχεδιασμός πάνω σε οτιδήποτε….μεθύσι κανονικό! Και ξαφνικά γύρισε στο πλάι, με τα μάτια μισάνοιχτα…και τον είδε να κάθεται στο πλάι… με τον αγκώνα στο πάτωμα, το χέρι να στηρίζει το κεφάλι του και το άλλο χέρι να της χαϊδεύει τα μαλλιά... δηλαδή όντως κάποιος της χάιδευε τα μαλλιά?
«καλά, πότε ήρθες?». Ρώτησε….
Σιωπή. Χαμόχελο…
«μα…. Από πού μπήκες?». Ξαναρώτησε…..
«από ένα μικρό πορτάκι… στη φαντασία σου!»
χαμόγελο…..και τζαζ στο πιάνο…..ξεφύγαμε πάλι….
Ξάπλωσε στο πάτωμα και αποκοιμήθηκε…εκεί δίπλα στο ιδρωμένο πιάνο… έκλεισε καλά το πορτάκι της φαντασίας της, τον πήρε αγκαλιά και κοιμήθηκε!

skeftike i: bereniki at 7/19/2006 10:46:00 μ.μ. | | kriseis, diafonies, problimatismoi...BLA BLA!!!

Τρίτη, Ιουλίου 18, 2006

Ο σωστός ο κομμωτής.............

Όσες κομμώτριες έχω γνωρίσει είναι λάθη της φύσης γι’ αυτό και πέρα από αυτή την πρόταση δεν θα κάνω άλλες αναφορές!!!
Από τότε που για πρώτη φορά η προέκταση του ψαλιδιού που κουτσούρεψε το μαλλί μου (γιατί περί κουτσουρέματος και όχι κουρέματος πρόκειται) ήταν ένα αντρικό χέρι, δεν άφησα ποτέ ξανά θηλυκό να κόψει τρίχα της κεφαλής μου….
Ο σωστός ο κομμωτής λοιπόν καταρχάς δεν είναι αδερφή!!! Μπορεί να έχει ένα περίεργο στυλάκι και να είναι πάντα trendy και περιποιημένος (έτσι είναι άλλωστε το μεγαλύτερο ποσοστό των νεαρών αγοριών σήμεροις!), μπορεί να ξέρει πολλά για τη μόδα και να του αρέσει να συζητάει τα γκομενικά των γυναικών που τα σκάνε στο κομμωτήριό του, μπορεί να σε αποκαλέσει γλυκειά μου, καλή μου, κοριτσάρα, κούκλα, όμορφη κλπ…. Αλλά όλα αυτά είναι καθαρά θέμα δουλειάς… γιατί πώς να το κάνουμε… οι γυναίκες λατρεύουμε τους γκέυ! Δεν ξέρω γιατί… μπορεί να ξινίζουμε λίγο στην αρχή αλλά πάντα βρίσκουμε ένα χαριτωμένο θεματάκι να συζητήσουμε και πολλές φορές τους λέμε τα γκομενικά μας! Ίσως φταίει το ότι δεν τους ανταγωνιζόμαστε όσο τις άλλες γυναίκες! Πάντως δεν έχω δει καμία να αντιστέκεται στην χαριτωμενιά ενός άντρα και να τον στραβοκοιτάει…! Αντιθέτως μία χαριτωμένη, χαζοχαρούμενη κομμώτρια που μας ρωτάει για το γκόμενο και το σεξ στην αμοργό, γίνεται απευθείας αντιπαθής και τσόκαρο! Τεσπα…το θέμα είναι ο κομμωτής…
Ο σωστός ο κομμωτής λοιπόν (συνεχίζω…) πάντα φλερτάρει με τις νεαρές πελάτισσες… φλερτάρει πολύ με το βλέμμα! Και πάντα τις κουρεύει φοβερά…γιατί ξέρει! Ξέρει τι αρέσει στους άντρες! Ξέρει τι του αρέσει τέλος πάντων! Και δεν κολλώνει! Δεν κολλώνει να σε κουρέψει λίγο στραβά αν δει ότι σου πάει να έχεις περισσότερο μαλλί στα δεξιά… και σου αφήνει και ανέμελα, ανάκατα τσουλούφια γιατί είναι σέξυ! Δεν κουρεύει με κάποιο πρότυπο! Παίρνει το ψαλίδι και δημιουργεί! Είναι καλλιτέχνης το άτομο… ζωγραφίζει στο κεφάλι σου!
Ο σωστός ο κομμωτής σου αλλάζει χρώμα στο μαλλί χωρίς να σε ρωτήσει!!!! Γιατί βαρέθηκε να σε βλέπει έτσι! Και αυτός σε βλέπει μόνο μια δυο φορές το μήνα! Φαντάσου! Γιατί οι άντρες βαριούνται γρήγορα και αυτός το ξέρει αυτό! Και ξέρει ότι σου αρέσουν οι αλλαγές… αλλιώς δε θα του λεγες «κούρεψέ με παράξενα»…..
Ο σωστός ο κομμωτής, την πρώτη φορά που σε βλέπει, σε ρωτάει τη μουσική ακούς! Γιατί η μουσική καθορίζει την προσωπικότητα… και το μαλλί θέλει προσωπικότητα! Και σε κοιτάει στα μάτια πού και πού όταν σε κουρεύει! Για να δει πόσο αντέχεις! Πόσο μακριά θα το πάει!!!! Και πόσο κοντά επίσης!
Ο σωστός ο κομμωτής δε σε ρωτάει πώς πίνεις τον καφέ σου! Γιατί πάντα η ζάχαρη παχαίνει! Και μια πελάτισσά του πρέπει να είναι ΘΕΑ! Και να προσέχει τι τρώει! Και ειδικά αν έχεις παχύνει… σκέτο θα το πιεις το καφεδάκι! Αλλιώς πιες νερό!
Ο σωστός ο κομμωτής ξέρει ότι σου αρέσει να σε φροντίζουν… από όλες τις απόψεις… ότι θέλεις τα πάντα να μυρίζουν όμορφα και όταν κάποιος σε αγγίζει.. είτε να σε χαϊδεύει, είτε να σου κάνει μασάζ!
Στο κομμωτήριό του ποτέ δεν κυκλοφορούν μπαγιάτικα περιοδικά!
Συνήθως είναι άσπρο! Φωτεινό! Με μαύρα καθίσματα και καφέ λεπτομέρειες στα τραπεζάκια… τα πλακάκια άσπρα και τα υπόλοιπα αντικείμενα μεταλλικά!
Καθρέφτες παντού… για να θαυμάζεσαι και να σε θαυμάζουν… από παντού!

skeftike i: bereniki at 7/18/2006 09:30:00 μ.μ. | | kriseis, diafonies, problimatismoi...BLA BLA!!!

Τρίτη, Ιουλίου 04, 2006

Only Time......................... (Enya)

Who can say where the road goes,
Where the day flows?
Only time...
And who can say if your love grows,
As your heart chose?
Only time
Who can say why your heart sighs,
As your love flies?
Only time...
And who can say why your heart cries,
When your love lies (dies)?
Only time...
Who can say when the roads meet,
That love might be,
In your heart.
And who can say when the day sleeps,
If the night keeps all your heart?
Night keeps all your heart...
Who can say if your love grows,
As your heart chose?
Only time...
And who can say where the road goes,
Where the day flows?
Only time...Who knows?
Only time...
Who knows?
Only time...

skeftike i: bereniki at 7/04/2006 11:41:00 μ.μ. | | kriseis, diafonies, problimatismoi...BLA BLA!!!

TI PAIDI EIMAI EGW? ;)h2>
  • I'm bereniki
  • From athens, Greece
  • megalo mperdema... as mhn to analusoume... h' mhpws na to analysoume? :S :P
megalo berdema... as mhn to analusoume... h' mhpws na to analusoume? ;)

Which Trainspotting character am I?

Which Trainspotting Character Are You?

blogz I read instead of studying!

stuff I read instead of studying!

the academic places of my past and (who knows...) future...

let's get out!...in this city...or another!

stuff that...depict my mood these days.....

απaγκιο

favourite tagline..

    "Choose life. Choose a job. Choose a career. Choose a family. Choose a fucking big television, Choose washing machines, cars, compact disc players, and electrical tin openers. Choose good health, low cholesterol and dental insurance. Choose fixed- interest mortgage repayments. Choose a starter home. Choose your friends. Choose leisure wear and matching luggage. Choose a three piece suite on hire purchase in a range of fucking fabrics. Choose DIY and wondering who you are on a Sunday morning. Choose sitting on that couch watching mind-numbing sprit- crushing game shows, stuffing fucking junk food into your mouth. Choose rotting away at the end of it all, pishing you last in a miserable home, nothing more than an embarrassment to the selfish, fucked-up brats you have spawned to replace yourself. Choose your future. Choose life... But why would I want to do a thing like that?" -Trainspotting [movie]

ti 8a elega gia mena se enan psuxiatro!

    EDIT EDIT EDIT