* v a m p i r e h e a r t *
my...vampire heart
-…δεν μπορείς να τα ξεχάσεις όλα?
-…τώρα όχι… πριν μια βδομάδα ίσως μπορούσα… τώρα όχι!
-τι άλλαξε μέσα σε μια βδομάδα?
-εγώ!
-μέσα σε μια βδομάδα?
-..καιρό τώρα! Απλά τώρα το κατάλαβα…
-είσαι εγωίστρια! Το ήξερα ότι θα γίνει έτσι! Το ήξερα ότι όταν θα είμαι έτοιμος θα φάω πόρτα!
-…εγώ είμαι η εγωίστρια?... εσύ τι ήσουν τόσο καιρό?
-…
-βαρέθηκα να με πληγώνω! Δεν είμαι εγωίστρια… απλά προσεκτική…
-…
-το ξέρω ότι θα με πληγώσεις πάλι!
-φοβάσαι!... εντάξει…
-βλέπεις? Δεν προσπαθείς καν! Τα παρατάς αμέσως ρίχνοντας το φταίξιμο σε εμένα! Είσαι πολύ παιδί ακόμα…
-με δοκιμάζεις? Με παίζεις…?
-εσύ παίζεις… εγώ ποτέ δεν έπαιξα… απλά τώρα ξέρω ότι παίζεις… ξέρω ότι είσαι παιδί…
-κι εσύ παιδί είσαι!
-... -εγώ είμαι καλό παιδί… και προσεκτικό τώρα!
-κάτι άλλο υπάρχει και έχεις πάρει τα πάνω σου!
-και δε σου αρέσει να είμαι στα πάνω μου… ε?...
-…
-κοίτα… νοιαζόμουν πάντα για σένα και στο έχω αποδείξει… αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να τα έχεις όλα… έπρεπε να έχεις παίξει αλλιώς… με πλήγωσες πολλές φορές και δεν ξεχνιέται αυτό…
-…
-δεν έχω όρεξη να μιλήσουμε άλλο… ξέρεις τι σκέφτομαι… ξέρεις πόσο με πληγώνεις ακόμα και τώρα… πάντα φοβόμουν ότι θα γίνει αυτό… σε είχα προειδοποιήσει ότι θα γίνει αυτό….
-….ο χρόνος θα δείξει…
-ναι…
Τον φίλησε στο μάγουλο και έφυγε. Ήθελε να γυρίσει πίσω άλλα ήταν σίγουρη ότι δεν την κοιτούσε καν… σωστά το είχε πει… φοβόταν… άλλα τώρα είχε τη δύναμη να την προστατέψει… τώρα αγαπούσε πιο πολύ τον εαυτό της παρά εκείνον… δάκρυσε, χαμογέλασε, έκανε άλλη μια στροφή το μακρύ κασκόλ της, έβαλε τα χέρια στις τσέπες, κοίταξε την ακρόπολη και πήρε μια πολύ βαθιά ανάσα! Μύριζε νεράτζι! Ήταν μια πολύ όμορφη μέρα…. Ξαναδάκρυσε.. μπορεί και να την κοιτούσε… «ας φερθώ μια φορά κι εγώ σα να παίζω σε ταινία… πάντα αναρωτιόμουν πώς να νιώθουν οι ηθοποιοί…»
Έκανε την πιο χαριτωμένη στροφή που μπορούσε… άλλωστε φορούσε παπουτσάκια μπαλαρίνας και φουντωτή φουστίτσα… την κοιτούσε.. του χαμογέλασε, σκούπισε το δάκρυ της και ...την κοπάνησε….
Ένιωθε ελεύθερη…. Επιτέλους….
-…τώρα όχι… πριν μια βδομάδα ίσως μπορούσα… τώρα όχι!
-τι άλλαξε μέσα σε μια βδομάδα?
-εγώ!
-μέσα σε μια βδομάδα?
-..καιρό τώρα! Απλά τώρα το κατάλαβα…
-είσαι εγωίστρια! Το ήξερα ότι θα γίνει έτσι! Το ήξερα ότι όταν θα είμαι έτοιμος θα φάω πόρτα!
-…εγώ είμαι η εγωίστρια?... εσύ τι ήσουν τόσο καιρό?
-…
-βαρέθηκα να με πληγώνω! Δεν είμαι εγωίστρια… απλά προσεκτική…
-…
-το ξέρω ότι θα με πληγώσεις πάλι!
-φοβάσαι!... εντάξει…
-βλέπεις? Δεν προσπαθείς καν! Τα παρατάς αμέσως ρίχνοντας το φταίξιμο σε εμένα! Είσαι πολύ παιδί ακόμα…
-με δοκιμάζεις? Με παίζεις…?
-εσύ παίζεις… εγώ ποτέ δεν έπαιξα… απλά τώρα ξέρω ότι παίζεις… ξέρω ότι είσαι παιδί…
-κι εσύ παιδί είσαι!
-... -εγώ είμαι καλό παιδί… και προσεκτικό τώρα!
-κάτι άλλο υπάρχει και έχεις πάρει τα πάνω σου!
-και δε σου αρέσει να είμαι στα πάνω μου… ε?...
-…
-κοίτα… νοιαζόμουν πάντα για σένα και στο έχω αποδείξει… αλλά δυστυχώς δεν μπορείς να τα έχεις όλα… έπρεπε να έχεις παίξει αλλιώς… με πλήγωσες πολλές φορές και δεν ξεχνιέται αυτό…
-…
-δεν έχω όρεξη να μιλήσουμε άλλο… ξέρεις τι σκέφτομαι… ξέρεις πόσο με πληγώνεις ακόμα και τώρα… πάντα φοβόμουν ότι θα γίνει αυτό… σε είχα προειδοποιήσει ότι θα γίνει αυτό….
-….ο χρόνος θα δείξει…
-ναι…
Τον φίλησε στο μάγουλο και έφυγε. Ήθελε να γυρίσει πίσω άλλα ήταν σίγουρη ότι δεν την κοιτούσε καν… σωστά το είχε πει… φοβόταν… άλλα τώρα είχε τη δύναμη να την προστατέψει… τώρα αγαπούσε πιο πολύ τον εαυτό της παρά εκείνον… δάκρυσε, χαμογέλασε, έκανε άλλη μια στροφή το μακρύ κασκόλ της, έβαλε τα χέρια στις τσέπες, κοίταξε την ακρόπολη και πήρε μια πολύ βαθιά ανάσα! Μύριζε νεράτζι! Ήταν μια πολύ όμορφη μέρα…. Ξαναδάκρυσε.. μπορεί και να την κοιτούσε… «ας φερθώ μια φορά κι εγώ σα να παίζω σε ταινία… πάντα αναρωτιόμουν πώς να νιώθουν οι ηθοποιοί…»
Έκανε την πιο χαριτωμένη στροφή που μπορούσε… άλλωστε φορούσε παπουτσάκια μπαλαρίνας και φουντωτή φουστίτσα… την κοιτούσε.. του χαμογέλασε, σκούπισε το δάκρυ της και ...την κοπάνησε….
Ένιωθε ελεύθερη…. Επιτέλους….
ειναι απιστευτο συναισθημα αυτο της ελευθεριας...
αποκοπη απο την ''αιχμαλωσια'' που το ονομαζω ψευδο-ερωτα μερικες φορες!
το ξερω γιατι το χω παθει
και ουκ ολιγοις βεβαια!
απλα οσο μεγαλωνω και κοβω εγω τα νηματα νιωθω πιο ελευθερη απο καθε φορα
πιστευω θα το νιωσεις αυτο
δν ειναι εγωισμος οταν προσταυτεουμε τους εαυτους μας!
Πρεπει να μας προσεχουμε
κανεις δν θα μας βοηθησει για πολλα πραγματα παρα μοναχα αυτος!
θα ναι κριμα για κατι που μας πληγωνει και μας καταστρεφει να αδικησουμε τον εαυτο μας!
να του δωσουμε ακυρο!
Καλη Αρχη Λοιπον Κουκλα Μου!
Τα καλυτερα Επονται ;)
xxxxx
Posted by Bliss | 12:00 μ.μ.
MOUTS :)
(mou xeis balei ta gualia mikri :PPPP)
*****
Posted by bereniki | 12:04 μ.μ.
"Έκανε την πιο χαριτωμένη στροφή που μπορούσε… άλλωστε φορούσε παπουτσάκια μπαλαρίνας και φουντωτή φουστίτσα… την κοιτούσε.. του χαμογέλασε, σκούπισε το δάκρυ της και ...την κοπάνησε…."
Μάλλον είναι από τις στιγμές που αφήνουν κάποιον στήλη άλατος...
Το ένστικτο της αυτοπροστασίας είναι από τα ισχυρότερα.
Posted by neropistolero | 12:19 μ.μ.
zoume polles stigmes adunamias... auti einai mia stigmh dunamhs... merikes fores pairnei poly kairo k xreiazetai poly prospa8eia gia na zhseis mia tetoia stigmh... alla einai apisteuto to pws niwtheis... einai apisteuto na anakalupteis th dunami sou...
...k an kapoioi menoun sa sthles alatos... AS PROSEXAN :P
*****
Posted by bereniki | 12:47 μ.μ.
Καλημερα
Τι εγινε μικρη;
Ολα καλα;
Posted by Ανώνυμος | 3:14 μ.μ.
*pinezakiiiiiiiiiiiii
welcome back! :)
ola an8hra ;)
mmmmmmmakia
*****
Posted by bereniki | 4:33 μ.μ.
να ζούμε τις μικρές μας ιστορίες σαν πρωταγωνιστές του cinema...εγώ η αθεόφοβη έβαλα το γυαλί, μπήκα στο ταξί και έβλεπα απο τον καθρέπτη του οδηγού να κοντοστέκεται και να μην λέει να φεύγει απο τα σκαλοπάτια του σπιτιού του μεχρι που ξεμάκρυνα αρκετά και τον έχασα...έτσι τον θυμάμαι παρόλο που δεν ήταν η τελευταία μας φορά, αλλά είχε κατι το κινηματογραφικο,ε? και φυσικά έκλαψα και ο οδηγός μου έδωσε χαρτομάντηλο και...μου ζήτησε τηλεφωνο...το σενάριο το είδαμε απο τη δικιά μας οπτική γωνιά...ο άλλος άραγε τι απέγινε? έβαλε, θα βάλει ποτέ μυαλό? θα κοιταξε καθόλου μεσα στην καρδιά του, θα επεξεργάστηκε τι έγινε...οπως και να΄χει, παντα θα με τρώει η απορία!
Posted by MaYaMaYa | 10:51 μ.μ.
Έχω καιρό να περάσω από εδώ και είπα να πω ένα γεια...
Γειαααα! :)
Μάκια!!!
Posted by Dark_Morpheus | 2:13 π.μ.
*mayamaya
....re ton tarifa!!!!
na sou meinei aporia? giati? ta pragmata einai apla... O TYPAKOS HTAN BLAKAS KAI DEN HJERE TI ITHELE! XAIRETA TOU TON PLATANO LOIPON! -gia na mhn pw kati pio baru...! :)
*drak morfeus:
geiaaaaaaaaaaaaa :)
makia sugar
*****
Posted by bereniki | 9:12 π.μ.
Λιγα λογια για τους ταριφες Vampirela
:P
Posted by Ανώνυμος | 5:24 μ.μ.
Αυτό το κομεντ το γράφω μετά από αυτό που έκανα για το "λετ μι, λετ γιου".
Να σου πω κατι? Τρομάζω. Μήπως ζούμε σε παράλληλα σύμπαντα??????????????
Posted by Vaggie | 2:10 μ.μ.
*vagie:
mhn tromazeis...
apla oloi pername ta idia...
einai poluplokes oi sxeseis!
...hmmm... mallon kapoioi an8rwpoi einai poluplokoi... k emeis pesame panw se tetoious...
ksereis ti nomizw omws pia?
8a mas kanei kalo auto :)
hdh niw8w mia apisteuti allagi mesa mou...
autos o ponos me kaiei... k auto to kapsimo 8a me kanei kainouria... twra ksefloudizoume, poname... meta omws 8a exoume neo malako dermataki ;)
wpa arxisa na skeftomai hdh to kalokairi?
makia ;)
*****
Posted by bereniki | 8:31 μ.μ.